Sinds kort heb ik er een ‘maatje ’bij en nee, dat betekent niet dat ik teveel gebak heb gegeten. Ik heb er een maatje bij als gezelschap, om mij bezig te houden, mij te adviseren en feedback te geven. Maar vooral ook: iemand die mij een duidelijk antwoord op mijn vragen geeft. Kortom, iemand die je iedereen zou toewensen.

Jammer genoeg bestaat mijn maatje uit een knop op mijn computer. De copilot vertelt mij dat ik hem alles kan vragen, alles met hem kan delen, dat hij (bijna menselijk) ook fouten kan maken. Als ik iets wil schrijven, adviseert hij mij om eenvoudige taal te gebruiken, vage beschrijvingen te vermijden, voorbeelden te geven om mijn punten te verduidelijken en afbeeldingen te gebruiken ter ondersteuning van mijn verhaal.

Wanneer is zo’n maatje nu echt belangrijk?
Eigenlijk denk ik dan eerst aan de co-piloot die bij het rijden van een rally een belangrijke rol speelt: navigeren en coördineren zodat de rallyrijder zich op het rijden kan concentreren. Een kwestie van vertrouwen en goed communiceren tussen twee maatjes.

In een passagiersvliegtuig zie ik de piloot en de co-piloot. Hoewel men zegt dat de term co-piloot daar eigenlijk niet wordt gebruikt, zorgen ze er wel samen voor dat de passagiers weer veilig kunnen landen.

En wat moet ik nu met mijn eigen ‘maatje’ die ongevraagd aan mijn vriendenkring is toegevoegd? Mooi wat hij allemaal voor mij kan doen, zodat IK niets hoef te doen en nadenken bijna overbodig wordt. Ik houd het graag op de echte maatjes uit mijn omgeving, uit het verenigingsleven, als gezelschap, gesprekspartners, om te horen wat anderen denken.

Dat lijkt me eenvoudig (soms niet) en duidelijk (soms ook niet), maar in ieder geval niet ‘kunstmatig’. Zorg goed voor jezelf en voor je echte maatjes, fijn weekend!

Vliegveld Teuge (14-08-2011).